Nog twee weken...

Vijf jaar geleden ontstond het plan. Iemand uit onze vriendengroep kwam er zomaar mee op de proppen. In het jaar dat we zestig worden, maken we een fietstocht naar Santiago. Uiteindelijk blijft een harde kern van drie man over om dit avontuur aan te gaan. Henk, Johan en ik.

Zaterdag 3 juni is het zover. Dan vertrekken we vanuit Amersfoort met onze toerfiets.

Voor de hele tocht hebben we zo’n 3000 kilometer te gaan. Daar hebben we een kleine zes weken voor uitgetrokken.  Met gemiddeld 90 kilometer per dag – afhankelijk van de bergen die we te bedwingen hebben – en met elke week wel een rustdag moet dat mogelijk zijn.  En onderweg slapen we in ons tentje, een B&B of desnoods in een klooster. We nemen de vrijheid om dat per dag te beslissen.

Santiago de Compostela is ons reisdoel. En van daar willen we nog doorfietsen naar de Atlantische kust, naar Finistere, het ‘einde der aarde’. Toch beschouwen we dat niet als ons ultieme doel. Het gaat vooral om de fietstocht zelf. Het zal geen prestatietocht worden. We willen genieten van de uiteenlopende landschappen, de vele burchten en kathedralen en natuurlijk de mensen die we onderweg zullen ontmoeten. We hebben gekozen voor de oostelijke pelgrimsroute, die loopt via historische steden als Maastricht, Troyes, Vezelay, via het huis van Johan in de Auvergne, door naar Rocamadour en de Pyreneeën. Al reizend proberen we de sfeer te proeven die vele duizenden pelgrims ons eeuwenlang zijn voorgegaan.  En al wordt geen ons drieën gedreven door religieuze motieven, de tocht zal ongetwijfeld inspireren, bijzondere ontmoetingen opleveren en wie weet een beetje ander mens van ons maken.

Of in Johans woorden: “De motivatie om naar Santiago te gaan is het avontuurlijke dat ik in de reis zie. Ik wil met weinig eisen een mooie tocht maken die voor veel mensen een inspiratie is geweest om zich terug te vinden. Dat vind ik bijzonder en hier kan ik ook van leren. De weg die we hiervoor gaan afleggen is geplaveid met Christelijke symbolen en dat maakt het extra bijzonder. Gelijkgezinden uit alle delen van de wereld hoop ik tijdens onze tocht te ontmoeten.”

En wat doet het met je relatie om elkaar zolang niet te zien?  Dat vind ik eigenlijk nog het moeilijkste van de hele reis. Ik heb de buren al gevraagd om Marian een beetje in de gaten te houden☺.

Ook het weerzien in Portugal, waar we er met onze kinderen nog een strandvakantie aan vastplakken, is iets waar ik nu al naar uitzie.

Ben